Historia początku

Od 1994 roku na terenie prawobrzeżnej Warszawy działa Duszpasterstwo Osób Specjalnej Troski skupiające osoby niepełnosprawne, ich rodziny, przyjaciół oraz wolontariuszy. Założył je ks. Andrzej Kowalski i otrzymał od Ks. Biskupa-Ordynariusza Diecezji Warszawsko-Praskiej — Kazimierza Romaniuka pasterskie błogosławieństwo i tytuł Diecezjalnego Duszpasterza Osób Niepełnosprawnych.

A było to tak…

Na pierwsze spotkanie – 13 listopada 1994 roku — na którym poza księdzem była p. Elżbieta Wrzołek wtedy jeszcze studentka WSPS — przyszło 6 osób… Na początku siedziba Duszpasterstwa mieściła się przy parafii p.w. Matki Bożej Królowej Polskich Męczenników na warszawskim Grochowie. Regularne msze święte w każdą drugą niedzielę, po których w pobliskim klubie osiedlowym miały miejsce spotkania połączone z poczęstunkiem i podczas których prowadzone były zajęcia plastyczne dla niepełnosprawnej młodzieży, dały początek zawiązaniu wspólnoty. Nasz Ksiądz znał osobiście wszystkie rodziny.

Wspólnota rosła. Oprócz mszy św. i spotkań pojawiły się w ciągu roku wspólne kilkudniowe wyjazdy oraz letnie obozy rehabilitacyjne. W tym czasie nawiązaliśmy współpracę z Ośrodkiem Pomocy Społecznej Dzielnicy Praga Południe.

Z czasem narodziła się potrzeba częstszych spotkań zwłaszcza dla osób z niepełnosprawnością intelektualną, dla których była to jedyna forma terapii. Krok po kroku zbliżaliśmy się do pomysłu utworzenia miejsca, w którym będzie można osoby z niepełnosprawnością intelektualną objąć fachową opieką i poddać systematycznej rewalidacji…

Ośrodek

Powstała myśl utworzenia Ośrodka, zaczęliśmy więc ją realizować i dzięki pomocy jednego z radnych znaleźliśmy czterdziestometrowy lokal mieszczący się w suterynie budynku przy ulicy Grochowskiej 331. Były to dwa pomieszczenia z korytarzem, nadające się do kapitalnego remontu… W prace zaangażowali się rodzice przyszłych uczestników zajęć oraz wolontariusze. Nieocenieni okazali się również nasi przyjaciele z Holandii: wolontariusze z parafii św. Bonifacego w Alphen. Dzięki Nim pierwsza siedziba naszego Ośrodka wyposażona została w niezbędny sprzęt, a Ośrodek Pomocy Społecznej Dzielnicy Praga Południe udzielił dotacji m.in. na zakup materiałów potrzebnych do zajęć.

I tak w maju 1998 roku otwarty został Katolicki Ośrodek dla Osób Specjalnej Troski adresowany do osób z niepełnosprawnością intelektualną (w stopniu lekkim, umiarkowanym i znacznym), a wśród nich zdecydowane pierwszeństwo miały osoby pozostające w domach po zakończeniu edukacji szkolnej, niekorzystające z oferty innych placówek. Zajęcia miały charakter otwarty i były nieodpłatne. Odbywały się w cztery razy w tygodniu i trwały trzy godziny. Każdego dnia w zajęciach uczestniczyła inna grupa, która miała swojego terapeutę. Ograniczenia te spowodowane były niewielką powierzchnią i sporą liczbą chętnych. Ponadto w każdą sobotę odbywały się zajęcia rehabilitacyjne. Od samego początku istnienia KODOST, oprócz zajęć manualnych i poznawczych, prowadzona była katechizacja oraz fizjoterapia. Zajęcia prowadzili wolontariusze — m.in. Ksiądz Andrzej oraz absolwenci pedagogiki, pedagogiki specjalnej i fizjoterapii.

W 2000 roku rehabilitacja została przeniesiona na ul. Kobielską 10 do pomieszczeń przy parafii p.w. Nawrócenia św. Pawła, której to ks. Proboszcz użyczył dwóch dużych sal. Wiosną 2001 roku zlikwidowano Ośrodek przy ul. Grochowskiej 331 i zajęcia plastyczne przeniesiono również na ul. Kobielską 10.

W 2003 roku do pracy w Ośrodku po raz pierwszy zatrudniliśmy pracownika… Wówczas zajęcia odbywały się 5 razy w tygodniu po 4 godziny, z miesięcznym okresem urlopowym przypadającym na lipiec.

Biorąc pod uwagę możliwości i zainteresowania uczestników podejmowane były różnorodne inicjatywy dodatkowych zajęć, w trakcie bądź po zajęciach plastycznych, takie jak: modelarskie, introligatorskie, komputerowe. Przeznaczone były wyłącznie dla chętnych i niewątpliwie urozmaicały ofertę programową dla młodzieży niepełnosprawnej.

W lutym 2005 roku na skutek zmian ustroju miasta i co z tym się wiąże w systemie finansowania oraz zaistniałej możliwości złożenia do Urzędu Miasta projektu na współpracę wieloletnią, pojawiła się możliwość zatrudnienia na stałe dwóch pedagogów specjalnych: psychologa i rehabilitanta prowadzących zajęcia teatralne. Od 2009 roku udało nam się jeszcze dodatkowo zatrudnić logopedę.

Wolontariusze

Od samego początku, tzn. od pierwszej litery określającej zasady i formy działań, poprzez konkretne prace i prowadzenie zajęć, Ośrodek bazował na Wolontariacie. Przez pierwsze pięć lat wszyscy pracujący w Ośrodku byli wolontariuszami!

Grupa ta rosła, zmieniała się i ewaluowała. Obecnie w pracę naszej placówki zaangażowanych jest wolontariacko 20 osób w każdym wieku i o różnym wykształceniu.

Jednym z filarów był pan Stanisław pomagający m.in. przy remoncie już w 1998 r. — Człowiek o ogromnym sercu, z duszą artysty. Grał właściwie na wszystkich instrumentach. Młodzież spontanicznie dołączała do niego, towarzysząc śpiewem. I tak oto narodziły się regularne „spotkania przy muzyce”, które stanowiły stały punkt programu Ośrodka aż do kwietnia 2011 r. — Wtedy p. Stanisław odszedł do Pana… Dziękujemy Panie Stanisławie! I do zobaczenia w niebie.

Niezmiernie ważna Osobą jest również pani Janinka. Dzięki Niej tuż przed Wielkanocą 2004 roku nauczyliśmy się dekorowania pisanek metodą batiku, a później weszła w życie nowa forma aktywności — zajęcia poświęcone haftowaniu i wyszywaniu. Odbywają się nadal…

Na początku 2004 roku Ośrodek nawiązał współpracę z grupą harcerzy, w efekcie której w każdy czwartek Ania i Ewa mają godzinne zajęcia obejmujące naukę piosenek i zabawy integracyjne.

Można by jeszcze duuuuużo wymieniać…

Tygrysy

W październiku 2001 roku zawiązała się grupa Tygrysów, czyli drużyna piłki nożnej składająca się ze sprawniejszej młodzieży. Treningi odbywały się pod okiem rehabilitanta (z czasem absolwenta AWF-u). Poza usprawnianiem i doskonaleniem gry w piłkę nożną celem tych spotkań było przygotowanie drużyny do udziału w turniejach i zawodach sportowych.

Obecnie treningi odbywają się co dwa tygodnie, w soboty w godz. 11.00-13.00, na sali gimnastycznej Zespołu Szkół nr 12 im. „Olimpijczyków Polskich” przy ul. Siennickiej 15.

Grupa teatralna

Narodziła się sama… Podczas różnych teatralnych wprawek i małych przedstawień towarzyszących wyjazdom, różnym wydarzeniom i robionych tak po prostu. W 2001 roku ten potencjał poprowadził aktor scen warszawskich.

Grupa spotyka się regularnie do dziś. Tworzy ją 12 osób niepełnosprawnych intelektualnie i …wolontariusze.

Obozy i wyjazdy

Kolejna forma naszej działalności, rozwijanej wciąż o nowe pomysły, to obozy letnie i kilkudniowe wycieczki krajoznawcze organizowane w ciągu roku. Stanowią szczególnie sprzyjającą okazją do nawiązywania kontaktów, znajomości, przyjaźni. Byliśmy m.in. w Zakopanem, Szklarskiej Porębie, Szczyrku, Jarnołtówku, Bukowinie Tatrzańskiej, Ustroniu; zwiedziliśmy Góry Świętokrzyskie, Opawskie, Beskid Żywiecki, Puszczę Bolimowską; pielgrzymowaliśmy do Częstochowy, Lichenia, Lourdes, Rzymu, Fatimy…

Spotkania okolicznościowe

Radością wspólnego przebywania dzielimy się ze wszystkimi, którzy chcą do nas dołączyć. Organizujemy każdego roku:

• • prezentacje naszych działań w formie festynu,
  • wystawy prac,
  • aukcje,
  • wspólne prace i zabawa,
  • bale karnawałowe dla osób niepełnosprawnych,
  • Andrzejki,
  • spotkania wielkanocne i wigilijne,
  • wyjścia do teatrów.

Zmiana miejsca

W lutym 2005 roku Ordynariusz Diecezji Warszawsko-Praskiej Ksiądz Arcybiskup Sławoj Leszek Głódź przekazał Katolickiemu Ośrodkowi dla Osób Specjalnej Troski pawilon przy ul. Grochowskiej 194/196 o powierzchni 206 m. Otrzymaliśmy wsparcie finansowe ze strony Kurii, CARITAS Diecezji Warszawsko – Praskiej oraz dodatkową od zaprzyjaźnionych firm. Pozwoliło to na rozpoczęcie prac remontowych, w których zakres wchodziło doprowadzenie gazu, wymiana instalacji wodno-kanalizacyjnej, wyburzenie ścian, przebudowa i przystosowanie łazienki, wymiana wszystkich drzwi, położenie podłóg, zmiana oświetlenia oraz odnowienie elewacji budynku.

Po upływie 3 miesięcy — 21 maja — wspólnie z rodzicami i młodzieżą z zaprzyjaźnionej świetlicy socjoterapeutycznej miała miejsce przeprowadzka. Prace porządkowe poszły bardzo sprawnie, w związku z czym już 23 maja 2005 roku rozpoczęły się zajęcia w nowym miejscu. Budynek mieści 2 pracownie, dużą salę z aneksem kuchennym, salę rehabilitacyjną, pokój biurowy z przeznaczeniem również na spotkania z rodzicami (którego bardzo brakowało w poprzednich miejscach), dwie szatnie, dużą, przestronną łazienkę oraz magazyn.

9 listopada 2005 r. J.E. Ks. Arcybiskup Sławoj Leszek Głodź, w obecności przedstawicieli władz samorządowych i kościelnych uroczyście poświęcił nową siedzibę Ośrodka.

Młodzież niepełnosprawna w nowych pomieszczeniach mogła pracować już w dwóch grupach oddzielnie, a zajęcia rewalidacyjne prowadzone były 5 dni w tygodniu. Oferta programowa wzbogacona została o dodatkowe godziny rehabilitacji, rozszerzono warsztaty teatralne, kontynuowano katechezy oraz zajęcia z psychologiem. Ponadto w ramach wszechstronnej współpracy z rodziną od 2006 roku wszedł w życie dodatkowy projekt warsztatów z psychologiem, katechez oraz cotygodniowych zajęć gimnastyki z tańcem.